 |
(Aldo Cardoso, Cochabamba, 2000) |
Մենք նման ենք ջրի: Մեկ կաթիլը կարծես թե աննկատ է: Սողնակները պատել են մամուռը: Այն ընկնում է գետնին և անհետանում Երկրի ընդերքում:
Այսպիսինն ենք մենք: Մենք թափառում ենք ստվերներում: Մենք սողոսկում ենք ժայռերի ճաքերի արանքով: Մենք միավորում ենք մեր ճամփաները: Մենք անցնում ենք քարանձավների միջով: Մենք միանում ենք միլիոն մարդկանց քարայրներում:
Այսպիսինն ենք մենք: Մենք տեղաշարժվում ենք միասին մեկ հզոր և հեղուկային մարմնում, մենք հանկարծահաս հայտվում են լույսի մեջ, և ոչ աղմկալից տարափները, ոչ ժայռերը անկարող են հակադրել մեր զորությանը:
Եվ քանի դեռ մեր քայլը վերահղացած է կանաչ դաշտերում և հոսում է ծաղիկների անհունության միջով, անտառային ծառերն էլ քողարկում են փափում դեռատի տերևներով և այգիներն էլ, որ փայլփում են հյութալի և քաղցրահամ մրգերի բողբոջներով:
Այսպիսինն ենք մենք: Մեկ անձը աննկատ է: Իշխանավորները անտեսում են նրան: Նրանք քամահրում են իր հզորությունը: Մենակյացը կյանքը վախի մեջ է ապրում: Իսկ, երբ բազմությունը միասին վազում է, դա նրանք են, ով դողում էր, քանի որ թույլ էր ու վախվորած:
Այսպիսինն ենք մենք: Մենք միավորում ենք ճանապարհները, մենք բազմություն ենք, որը սպառնում է նրանց: Այդ է պատճառը, որ նրանք մեզ բաժանում են, ետ են պահում, ուղղորդում են և մեկուսացնում իրենց շահերից դրդված: Իրենց օգտի համար, նրանք ստիպում են մեզ լճանալ, քայքայում ու վերածում մեր աշխարհը անառողջի: Այնուհետև, ինչպես միշտ, մենք անսպասելիորեն ի հայտ ենք գալիս, մռնչյունով և ջախջախիչ ուժով վերադառնում դեպի լույսը, քանդելով նրանց պատերը, և ընկճված աշխարհը գետնին հավասարեցնում:
Այդուհանդերձ, երբ անցյալում թողնենք զայրույթի ու ավերածության, օրերը, և սահենք ազատորեն, մենք կհասցնենք նաև գարնան գեղեցկությունը Երկրի բոլոր անկյունները:
Այսպիսինն ենք մենք: Նման ջրի` խոնարհ ու անպարտելի, արդարև հզոր:
(Գրավոր տեքստ Խորխե Ֆ. Ֆերնանդես. թարգմանությունը Աշխեն Մինասյանի. Traducció a l’armeni d'Ashken Minasyan. Traducción al armenio de Ashken Minasyan. Armenian translation by Ashken Minasyan.)
En 1997 el Banco Mundial impuso la privatización del agua en El Alto-La Paz y en la ciudad de Cochabamba como condición para su ayuda financiera. El gobierno del general Hugo Banzer entregó el control del agua a la compañía Aguas del Tunari, subsidiaria de las corporaciones transnacionales Bechtel, Edison y Abengoa, que en enero de 2000 elevó las tarifas un 200%.
ResponderEliminarLa Coordinadora de la Defensa del Agua y de la Vida impugnó la concesión y llenó las calles de protestas. Hugo Banzer mandó encarcelar a los dirigentes de la Coordinadora y decretó el estado de sitio de la ciudad durante 90 días con los suburbios sin agua potable, pero la resistencia ciudadana logró, después de una lucha encarnizada que se saldó con dos personas muertas y decenas de heridas, que el gobierno cancelara su contrato con Aguas del Tunari.