A MULTITUDE (2010)

(Aldo Cardoso, Cochabamba, 2000)



Somos coma a auga. Unha pinga soa pasa desapercibida. Esvara sobre a carriza. Cae no chan e desaparece nas entrañas da terra.

Somos así. Percorremos as sombras. Esvaramos entre os laños das rochas. Unimos os nosos traxectos. Atravesamos furnas.  Reunímonos a milleiros nas bóvedas das cavernas profundas.

Somos así. Avanzamos unidas nun só corpo. Poderosas e versátiles, xurdimos bruscamente á luz ruxindo nas doiras e ningunha rocha pode oporse á nosa forza.

E, a pesar disto, ao noso paso renace nos eidos a verdura e abrollan con ela unha infinidade de flores, as árbores dos boscos cóbrense de tenras follas novas e nos hortos locen os agromos do que serán froitos doces e xugosos.

Somos así. Unha persoa soa pasa desapercibida. Os señores ignórana. Menosprezan a súa forza. E a vida do solitario transcorre nun silencio medoñento. Pero cando é a multitude quen avanza unida són eles os que tremen porque se sinten débiles i amedrentados.

Somos así. Unidos os nosos traxectos, somos a multitude quen os intimida. Por iso deseixarían conternos, dividirnos, canalizarnos, aillarnos conforme á súa comenencia. Deseixarían que, en beneficio seu, ficasemos coma augas estancadas nun mundo, arestora, podre e malsán. Pero, daquela, sempre, xurdimos  ruxindo bruscamente á luz, cunha forza arrasadora diante da cal sábense impotentes, e as súas murallas  derrúbanse e todo o seu mundo de opresión destrúese até os alicerces

E, a pesar disto, cando quedan atrás os días da cólera e a devastación e esvaramos ceibas, tamén traemos a beleza da primavera a todas as partes da Terra.

Somos así, coma a auga. Humilde e invencíbel. Verdadeiramente poderosa.

(Texto integrado na instalación Los guerreros del agua de Aldo Cardoso, presentada dentro da exposición colectiva Aigua, una mostra fotogràfica, Amics de les Arts i Joventuts Musicals, Terrassa, 2011. Traducción al galego de Lluís Felip.)